تأثیر برنامه هوازی و بی هوازی بر تغییرات سطوح پلاسمایی هورمون واسپین در موش های صحرایی ماده

چکیده زمینه و هدف: هورمون واسپین، آدیپوکین جدیدی از بافت چربی می باشد که تغییرات متابولیکی ناشی از آن تأثیر مهمی بر بافت چربی، عضله، کبد و التهاب دارد. هدف از این پژوهش تأثیر دو نوع برنامه هوازی و بی هوازی بر تغییرات سطوح پلاسمایی هورمون واسپین در موش های ماده نژاد اسپراگوداولی بود. روش بررسی: در این مطالعه تجربی 55 سر موش انتخاب و به روش تصادفی به دو گروه تجربی (هوازی و بی هوازی) و گروه پیش آزمون تقسیم شدند. آزمودنی های گروه آزمایش به مدت هشت هفته به فعالیت هوازی و بی هوازی پرداختند. از 15 سر موش برای اندازه گیری پیش آزمون در ابتدای پژوهش و از 40 سر برای اندازه گیری پس آزمون در انتهای پژوهش نمونه خونی گرفته شد. داده ها با استفاده از آزمون های تی همبسته و تی مستقل تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد به دنبال هشت هفته تمرین های هوازی و بی هوازی، تفاوت معنی داری در سطوح واسپین رخ داد (0001/0p=). از طرف دیگر، تفاوت معنی داری بین میزان سطوح پلاسمایی واسپین در گروه های تمرین هوازی و بی هوازی مشاهده نشد(47/0p=). نتیجه گیری: با توجه به کاهش هورمون واسپین به نظر می رسد تغییرات سطوح واسپین تحت تأثیر نوع فعالیت ورزشی قرار ندارد و با توجه به اهمیت کاهش واسپین در پیشگیری از بیماری های مرتبط با اختلالات متابولیکی، هر دو نوع برنامه های ورزشی (هوازی و بی هوازی) را می توان به عنوان یک عامل پیشگیری مهم برای بیماری های مختلف توصیه کرد.